نشریه ادبی چامه درباره منصور اوجی می گوید
دوازدهمین شماره دوماهنامه ادبی چامه ویژه تیر و مرداد ۹۹ , به‌تازگی پخش شده و به‌طور مکتوب و الکترونیک روی پیشخوان مطبوعات آمده است . پرونده ویژه این‌شماره چامه که مطالب و مقالاتی را در حوزه شعر و ماجرا شامل می گردد , منصور اوجی و کارنامه اوست .
در بخش یادداشت , نوشته‌هایی از ابوتراب خسروی , محمدکاظم اخوان , بهروز یاسمی , بهرام پروین‌گنابادی , یاشار هدایی , سیدعلی کاشفی خوانساری , آناهیتا برزویی , قدمعلی سرامی , رکسانا حمیدی , هادی خورشاهیان , دره دادجو , عاطفه آریان , محمدرضا شهبانی نوری , ابراهیم کارگرنژاد , معصومه حامی‌دوست , مژده نادری , میترا خواجه‌ییان و محمد بهمن‌بیگی مندرج شده‌است .
اشعار و شعر های آنها
در قسمت شعر نیز اشعاری از محمدرضا شفیعی کدکنی , فدوی‌الزیانی با ترجمه محمدالامین الکرخی , محسن حیدری , مهدی حسنی باقری , ایرج صف‌شکن , سیدعلی صالحی , پوران کاوه , منظور قلی‌پور , رضا اسماعیلی , مسعود میری , مسعود فرح , مهدی خالدی , مجتبی نورانی , لیلا طیبی رها , سعید فلاحی , علی خاکزاد سیدعلی صالحی , سیروس رادمنش , هرمز علیپور , بهاره نوروزی سده , رضا خان بهادر , روح‌الله رویین , سعید صدیق , مظاهر شهامت , عبدالله محمدزاده , خرم سعیدی , حجت دلگرم , حسن فرخی و مرتضی عابدپور لنگرودی به چاپ رسیده است .
مهدی شاطر , ندا چهارگانه , کامبیز نجفی , آرمین رزمجو , حدیث سلحشور و مریم علی‌اکبری نیز نویسندگانی میباشند که داستانشان در بخش داستان این‌شماره چامه چاپ شده‌است . در بخش داستان همینطور فصلی به‌نام کارگاه ترجمه است که در آن قصه لی هریک با ترجمه مسعود غفوری پخش شده شده‌است .
ویژه‌نامه , چامک , گپ و بررسی عنا وین ۴ بخش بعدی این‌مجله میباشند . در بخش ویژه‌نامه که مرتبط با منصور اوجی با عنوان «شاعر آه و ماه» است , نوشته‌هایی از این‌افراد چاپ شده‌است : احمد اکبرپور , سیروس نوذری , موسی بیدج , همایون یزدانپور , منصور اوجی , محمد ولی‌زاده , ضیاءالدین خالقی , امین فقیری , کوروش کمالی سروستانی , کاوس حسن‌لی و منیژه عبداللهی .
رای زنی با غلامحسین ابراهیمی دینانی در بخش گپ نیز از جمله مطالبی است که در این‌شماره خبر نامه مذکور چاپ شده‌است .
محمدصادق رحمانی صاحب‌امتیاز و مدیریت این‌مجله در جزء سرمقاله این‌شماره با عنوان «چامه‌ورزی» متن است :
«ما میخوانیم تا معرفت بیاموزیم یا این که می خوانیم تا حقیقت را بیافرینیم . این دو دسته نگاه , چالشی است که ذهن را به خویش درگیر میدارد . مارسل پروست در کتاب درباره‌ی خواندن با نگاهی موشکافانه نظر جان راسکین را رد می نماید . جان راسکین در کتاب کنجد و سوسن‌ها بر این اعتقاد و باور است که کتاب‌ها در برگیرنده آشنایی و حقیقت است و خواننده با مطالعه به ژرفای معرفت و حقیقت پی می برد . این در حالی است که پروست این نگرش را توهمی بیش نمی‌داند . در صورتی چنین که راسکین می گوید نیست , پس حقیقت داستان چیست؟
مارسل پروست بر این اعتقاد است که خواندن کتاب چیزی نیست جز محرکی که ذهن خواننده را به تحرک وامی‌دارد تا خویش دست به آفرینش بزند . پروست میگوید کتاب خواندن را نمی توان با گفت‌وگو قیاس کرد . تلاوت برخلاف گفت‌وگو برقرارکردن رابطه است با فکر ای دیگر , آن نیز در تنهایی . در حالی که گفت‌وگو در تنهایی صورت نمی‌گیرد . گفت‌وگو فورا تنهایی را از در میان میبرد .
و به حقیقت , یکی از خصوصیات کتاب مفید که نقش بنیادی در حیات فکری ما بازی می کند همین است : «فرجام‌ها برای مولف و برانگیزش‌ها برای خواننده . دانایی ما جایی آغاز می شود که دور اندیشی نویسنده به پایان می رسد . » راجع‌به خواندن مارسل پروست با ترجمه بنیامین مرادی را نشر مرکز منتشر نموده است . در یادداشت‌هایی که نویسندگان , شاعران و منتقدان در این شماره چامه نوشته‌اند به خوبی می‌توان این جور نگاه پروست را شعور کرد , زیرا اهل خودکار خود در عین حالی که خوانندۀ قهاری‌اند , مولف یا شاعر خلاقی نیز میباشند .
منصور اوجی در شعر صاحب امضا است
نوشته‌های سابق و کلاسیکی که سال‌هاست ما می خوانیم و کلماتش بوی کهنگی نمی‌دهد , علاوه بر آفرینشگری و خلاقیت نویسنده , به ماده خام آن هم باز میشود . زبانی که شاعران و نویسندگان بدان متن اند , زیبایی را دو برابر می کند , بویژه که زبان فارسی خویش ظرفیت‌ها و ظرافت‌هایی دارد که جنبه برانگیختگی ذهن را با خویش به همراه دارد .
منصور اوجی در شعر صاحب امضاء است . نیز از دیدگاه نوع به‌کارگیری زبان و نیز شیوه بیان خویش . چندی قبل کتابی با نام یک قدمت شاعری درباره وی و آثارش در تهران چاپ شد و در شیراز رو نمایی . راستی را که چنین عنوانی برازنده اوست . رد شعرهای او‌را از وسط ده سال سی خورشیدی در مطبوعات ادبی آن دوران می‌توان جست . اول کتاب او با عنوان باغ شب در سال ۱۳۴۴ صحیح در سالی که من به دنیا آمده ام به چاپ رسیده است . یاد بانمکی درباره نام‌گذاری این مجموعه شعر با مهدی اخوان ثالث دارد که خواندنی است .
منصور اوجی علاوه بر شعر , در سال‌های جوانی طراحی و نقاشی هم کرده است و با سنگ مجسمه‌های طبیعی هم می‌سازد . »
در اردیبهشت ماه که به شیراز رفته بودم و چه اردیبهشتی؟! به منزل ایشان زنگ زدم و تو می‌دانی که اوجی نه تلفن همراه دارد و نه خودرو . از قصد خویش برای اختصاص چامه شماره ۱۲ به ایشان سخن گفتم . وی پذیرفت و اذعان کرد هر کاری که می کنید حتماً به‌صواب است . این در حالی بود که نیز ضیاالدین خالقی و نیز بابک طیبی پیشاپیش به من گفته بودند که آقای اوجی هر آنچه را که درباره‌اش می‌نویسند ,
بازبینی مینماید . احتمالا برهان مدارایش با اینجانب دچاری‌اش به شکستگی استخوان پهلو بود . به هر روی اهل خودکار شیراز به همان مقداری که حتمی بود , با اینجانب همکاری کردند که درین شماره میتوانید ببینید و بخوانید . در این سفر که در بیستم اردیبهشت ماه اتفاق افتاد به دوست شاعر دیگری هم سر زدم . سیروس نوذری که اشتیاق دیدارش را داشتم . به خانۀ وی رفتم و ساعاتی را با وی درباره شعر و شعر کوتاه حرف زدم و البته بیشتر شنونده بودم .
این‌مجله با ۲۶۴ صفحه و قیمت ۵۰ هزار تومان منتشر شده شده‌است .
بدون دیدگاه